Паважаны спадар Пазьняк, маю да Вас некалькі пытаньняў.

1. Ідэя руху добрая, але для яе яшчэ не сасьпеў час.

2. Калі зыходзіць са становішча, якое існуе сёньня, дык наступныя выбары трэба будзе байкатаваць. На рэжымных выбарах па дэфолту праходзіць толькі Лукашэнка. Але абставіны могуць зьмяніцца, і тады магчыма іншае рашэньне. Цяпер трэба байкатаваць рэжым, ствараць паралельнае культурнае жыцьцё грамадзтва. Такіх прыкладаў у гісторыі змаганьня дастаткова. Пра гэта таксама напісана на сайце «Народнай партыі» http://www.narodnaja-partyja.org/.

3. Калі ўзьнікнуць умовы масавага пратэсту, дык ён павінен быць кіруемым і, галоўнае, пераможным. Дзеля гэтага варта брацца.

Я іх не чытаю, бо за 25 гадоў палітычнай гістэрыкі ў мой бок чытаць надакучыла. Усе шэдэўры чорнай публіцыстыкі былі выказаныя яшчэ камуністамі. Іхні набытак: 15% нэгатыву. Гэта пастаянная велічыня.

Мае ідэі якраз пацьвердзіліся практыкай, прытым нашай, беларускай практыкай. Прагнозамі я не займаюся. Разглядаю магчымасьці і варыянты. Магчымасьці пазбаўленьня ад дыктатуры цяпер павялічыліся.

1. Так, застаецца актуальным, нягледзячы нават на правал спадарыні Стужынскай і на стагнацыю іншых лабій рэжыму.

2. Сьмяротнае пакараньне было і будзе, пакуль ёсьць масавыя злачынствы супраць чалавецтва. Калі раскрыецца, хто быў аўтарам і рэжысэрам масавага забойства ў менскім мэтро 11 красавіка 2010 году, дык, паводле закону, яму павінна быць «вышка», – і гэта будзе справядліва. Апартамэнты Брэйвіка тут не падыходзяць.

3. Не, ня ўсе, але ўсе ляяльныя і прызнаюць хрысьціянскія прынцыпы. КХП БНФ ёсьць народная партыя, і яна арыентуецца на ўвесь беларускі народ. Агрэсіўных тэістаў у грамадзтве няшмат.

4. Нічога ня зьменіцца. Гэта канстатацыя вядомага.

5. Палітыкам, які шануе хрысьціянскія прынцыпы.

1. Трымацца разумнай лініі.
2. Лепш – для Беларусі.

1. Вам, пэўна, невядома, што пісьменьнік Яўген Будзінас распавядаў пра распрацаваны ім і Ганчаром плян зьнікненьня на пэўны тэрмін, каб прыцягнуць большую ўвагу да заяў Ганчара пасьля яго вяртаньня. У першы час пасьля зьнікненьня Будзінас наракаў на Ганчара, што той зьнік не паводле пляну. Гэта прызнаньне Будзінаса нават зафіксаванае ў кнігах.

Добра ведаючы Ганчара, ягоную дзейнасьць у Вярхоўным Савеце, збольшага шкодную для нас, дэпутатаў апазыцыі БНФ, – тое, што ён рабіў на так званых «выбарах» 1999 году, якія самым непасрэдным чынам спрычыніліся да расколу БНФ, няцяжка было ў гэта паверыць. Але за што я павінен выбачацца перад сям’ёй Ганчара? За тое, што я лічу яго авантурыстам? Але я лічыў і лічу яго авантурыстам, у тым ліку і за падтрымку Лукашэнкі ў 1994 годзе, – што вельмі дорага абышлося беларускаму народу. І за выбарчую афёру 1999 году.

Пры гэтым, канечне, я спачуваю сем’ям і блізкім зьніклых. Зразумела, што гэта злачынства павінна быць расьсьледавана і за яго павінны панесьці адказнасьць. Але трэба разумець, што тут быў канфлікт асяродзьдзя Лукашэнкі. Ганчар і Захаранка былі адны з самых набліжаных да Лукашэнкі асобаў. Там законы крымінальныя, воўчыя, з рукапрыкладзтвам і турэмнай камэрай. Гэтыя людзі, на жаль, недаацанілі, з кім маюць справу.

2. Інтэрвію мной адрэдагавана ў больш дакладным варыянце.

3. Я ня маю грамадзянства ЗША, я – грамадзянін Беларусі.

4. Усё гэта сапраўды ёсьць, акрамя «больш нікога няма».

5. Агентура за 25 гадоў у палітыцы Народным Фронтам адсочаная вельмі добра. Кропку паставіць люстрацыя ў вольнай Беларусі.

Наконт паклёпу. Мяркую, што ў адпаведных структурах ЗША ёсьць фактаў больш, чым у мяне.

Падтрымліваў, шаноўная Наста. І Някляева, і скалечанага, хворага Бандарэнку з Саньнікавым у іх прашэньнях аб памілаваньні, і асабліва героя Каваленку. І грошы зьбіраў, і грошы дасылаў. І Дашкевіча шкада, і ўсю нашу моладзь, якая трапіла ў сеткі фальшывых, а потым – пад турэмны прэс. Трымайцеся, бо лепшае – наперадзе!

1. Заходняя дэмакратыя перажывае пэрманэнтны маральны крызіс. Для Беларусі гэта стане пагрозай нумар адзін, калі яна юрыдычна трапіць у сфэру гэтай «дэмакратыі ўпадку». Наш шлях паміж Сцылай і Харыбдай вельмі цяжкі. Але памятайма: духоўнае сьвятло Беларусі – ўнутры яе самой.

2. Справа ў тым, што адбыліся зьмены ў галовах людзей. Усе ўбачылі тое, што ўжо бачылі самі, але не рашаліся гаварыць.

3. Гэтыя людзі ганебна памыліліся, паставіўшы на грошы і на чужога каня. Вынікі іхніх памылак жахлівыя. У гэтым цяжка і страшна прызнацца. Лягчэй сябе супакоіць і апраўдаць.

4. Так, байкот рэжыму. Пра гэта я ўжо казаў.

Я чытаў артыкулы Сяргея Абламейкі (калі Вы яго маеце на ўвазе), і ў мяне склалася іншае ўражаньне. Наадварот, ён усе нашы канфэсіі і цэрквы лічыць беларускай царквой, бо ўсе яны – частка веры нашага беларускага народа.

Становішча Ваша няпростае. Мяркую, што найлепш было б застацца беспартыйным.

Падтрымлівайце сваё беларускае і ўсіх сваіх – гэта першы крок да яднаньня.

Становішча ў Беларусі ведаю, бо займаюся Беларусьсю. Тут мой інтэрас. Не ўпадайце ў роспач ад бяды. Дапамажыце канкрэтнаму беларусу вярнуцца да Беларусі, а ён хай дапаможа іншаму. За саветамі ўсё было задушана, але мы так рабілі, ствараючы ланцуговую рэакцыю. Добрае слова не прападзе.

У Беларусі набыць мае кнігі праблемна, але на інтэрнэт-старонцы http://kamunikat.org/ шмат што ёсьць, – можна паглядзець.

«Адзін пайшоў тапіцца, але вярнуўся, бо вада халодная…» – Такая ёсьць прыпавесьць.

Хто гатовы змагацца за Бацькаўшчыну, той будзе змагацца. У палітыцы, у палітыцы змаганьня такі парадак: ідэя, людзі, структуры, лідэр, вольны час, грошы. Грошы – на апошнім месцы. Яны зьяўляюцца па патрэбе, калі будзе барацьба. Калі грошы паставіць наперадзе – барацьбы ня будзе. Узьнікне не барацьба, а барацьба за грошы. Народны Фронт і мы, дэпутаты апазыцыі БНФ, у дзевяностыя гады ня мелі палітычнай падтрымкі Захаду і аніякіх чужых грошай, але здабылі незалежнасьць і ліквідавалі КПСС.
Ідэя – ёсьць найвялікшая стваральная сіла.

Памятаю Лухверчыка. Ён прыежджы аднекуль. Працаваў, здаецца, кінамэханікам у санаторыі «Суботнікі». Ціхі, лагодны, прыстойны чалавек.

Прапаную набраць па пошукавай сыстэме Google «Рада БНР». Там знойдзеце адказы на Вашы пытаньні.

Пасьля ліквідацыі антыбеларускага рэжыму яны спакойна прывыкнуць да беларускай мовы і будуць ляяльнымі грамадзянамі. Маем вопыт. Цяпер яны, на жаль, прывыклі да Лукашэнкі.

1. Мяжа праходзіць праз выкананьне закона з улікам асобы і дачыненьняў яе з грамадзтвам.

2. Палітык – гэта перш за ўсё чалавек абавязку. Перад Бацькаўшчынай, народам, самім сабой і сваім сумленьнем. Палітыка – вышэйшая форма грамадзкай дзейнасьці.

Я шмат размаўляў з маладымі беларусамі і шчыра парадаваўся іх дасьціпнасьці. Яны імгненна раскусілі гэтага Дзіянава. Але тут ужо няма пра што казаць. Спэктакль скончаны.